Ёди бедоршавӣ аз хоб яке аз муҳимтарин зикр ва дуъои ҳаррӯза аст, чӣ гуна зебост, ки чашм ба ёди Худо кушоед ва рӯзатонро бо дуову дуъо ба сӯи Худо оғоз кунед.
Субҳ вақти тақсими ризқу рӯзӣ ба мардум аст ва шояд Худованд бо зикру дуъо барои мо дар ризқи худ насиб ва осон кардани он ва аз бадӣ эмин доштани он макон ва қалъае қарор диҳад.
Чунончи, ки Паёмбар (с) тавассути зиндагиномаи гиромии худ барои мо баён кардааст, ки дар дуои Худо дар вақти бедор шудан, ҳангоми хоб ва ҳангоми бехобӣ чӣ гуфтан лозим аст.
Фазилати аз хоб бедор шудан
Дар вақти бедор шудан зикр гуфтани зикр бисёр фазилатҳост, аз ҷумла:
- Рӯзро бо зикри Худо оғоз кардан ва дуъо кардан барои осон кардани рӯз ва хайри онро овардан ва аз шарри он дафъ кардан.
- Оғози рӯз бо ситоиши Худо барои ҳама неъматҳояш, эътирофи бандаги ба Худо, вогузор кардани кор ба Ӯ ва таваккал ба Ӯ.
- Эмкунӣ аз ҳама гуна зарар, аз қабили садамаҳо, бемориҳо, ҳасад ва ҷодугарӣ.
- Тамоми рӯз худро аз шайтони лаъин, аз фитнаву васвасаву пичирроси ӯ ҳифз кун.
- Худо агар бихоҳад, ҳарчанд гуноҳонро мебахшад.
- Худованд бо ин дуоҳо дар як муддати кӯтоҳ, вале хеле муҳим ҳазорон амали хайрро ато мекунад.
Ёди аз хоб бедор шудан
«Сипос Худоеро, ки гоҳе пас аз он ки моро бимиронад ва дубора зинда кардан аз они Ӯст».
Бухорий ва Муслим ривоят қилишган
«Сипос Худоеро, ки гоҳе пас аз марги мо ва мусалмонон сохт».
«Сипос Худоро, ки баданамро шифо дод, рӯҳамро барқарор кард ва маро иҷозат дод, ки Ӯро ёд кунам».
Тирмизӣ онро берун овард
«Ҳеҷ маъбуде ҷуз Худои якто нест, Ӯ шарике надорад, мулк аз они Ӯст ва ситоиш аз они Ӯст ва Ӯ бар ҳар коре тавоност».
«Субҳи Худо, ҳамду сано Худоро, нест маъбуде ҷуз Худо ва Худо бузург аст».
«На қудрате ҳасту на қудрате ҷуз бо Худои таъолову бузург, Парвардигоро маро бибахш».
Бухорий ва Ибн Можа ривоят қилишган
«Мо подшоҳи Худо шудем ва шудем ва ситоиш Худоро ва ҳеҷ худое ҷуз Худо нест».
«Ба номи Худое, ки ба исми Ӯ дар замину осмон ҳеҷ зиёне намерасонад ва Ӯ шунавову доност».
«Худо маро кофист, ҳеҷ худое ҷуз Ӯ нест, ба Ӯ таваккал мекунам ва Ӯ Парвардигори Арши бузург аст».
Тарзи хоб рафтан дар суннат
Суннати гиромии Паёмбар (с) дар ҳама кор амалҳои моро ба тартиб оварда ва муъайян кардааст.Пайравӣ аз Расули Худо (с) роҳи дӯст доштани Худост.Шояд баъзеҳо ҳайрон шаванд, ки паёмбар чӣ гуна хобидааст?
- Паёмбар (с) дар аввали шаб мехобид ва дар охири шаб мехезид ва чун бихобад, чангу чодари уро мепошид, ба тарафи рост мехобид. ва бигӯ: «Ба исми Ту, эй Худо, ман мемирам ва зиндаам».
- Сипас кафҳои худро ба ҳам меорад ва дар он дам мекунад ва «Муаввидҳатайн» ва сураи «Ихлос»-ро мехонад ва бадани гиромияшро аз сар то поёни баданаш масҳ мекунад ва кафи росташро мегузорад ва мегӯяд: «Алҳамдулиллоҳ. ба Худое, ки моро таъом дод, об дод, моро басанда ва паноҳ дод.
- Пайгамбар (с) мефармояд: «Чун яке аз шумо бихобад, бигуяд: «Ба номи ту, эй Парвардигори ман, ба паҳлуи худ хобидам ва дар ту боло мебарам, ҷавоб дод: ба ҷони ман дод ва ба ман иҷозат дод, ки ӯро ёд кунам».
Тирмизӣ онро берун овард
Расули акрам (с) инчунин ба мо меомӯзад, ки ҳангоми шаб аз хоб бедор шудан чӣ кор кунем ва чӣ гуна аз бехобӣ ва хоби фосилавӣ баҳраманд шавем, танҳо Ӯ шарике надорад, мулк аз они Ӯст, ситоиш аз они Ӯст ва қодир аст Ҳама чиз.Сипос Худоро, покӣ Худоро, ҳеҷ маъбуде ҷуз Худо нест ва Худо бузург аст ва на қудрат ва на қудрат ҷуз бо Худо, агар таҳорат кунад ва намоз бихонад, намозаш қабул мешавад».
Бухорӣ онро берун овард
Ҳамчунин хобидан бар покӣ суннат аст ва ҳамчунин пеш аз хоб таҳорат кардан афзалтар аст, агарчи дар ҳолати наҷосатӣ бошад ҳам, аз Муоз ибни Ҷабал (р) гуфт: : Расули Худо (с) мефармояд: «Ҳеҷ бандае нест, ки дар ҳолати покиза хобида ва шаб берун равад». Баъд аз ин, ба ӯ ато хоҳад кард».
Онро Албонӣ ва Ибни Моҷа дохил кардаанд
Ттттт3 сол пеш
Ман дар бораи гурба хоб дидам