Қоида ва зарбулмасалҳои зебо
Хикмат ва зарбулмасалу маколхои маъмул ва машхур дар замонхои кадим баъзе одамоне буданд, ки тачриба ва вокеахоеро аз сар гузаронидаанд, ки аз онхо бо хукм ва маколхои зиёд мебаромаданд, ки баъзеи онхо фоиданок ва баъзеи онхо тамоман фахмида намешавад, балки сохибони онхо танхо онхое, ки онхоро дарк намуда, дар тули асрхо ва солхои тулонй ба мерос гузоштаанд.Ва ходисахое, ки ба он мувофиканд, зеро хар касе, ки ин суханро дар чунин холатхо гуфта бошад, аз чумла дар холатхои зебо ва баъзе холатхои душвор ва он зарбулмасалхо метавонанд берун оянд. аз онҳо бо бисёр қазоватҳое, ки метавонанд дар замони ҳозираи мо ба мо нафъ расонанд, ҳарчанд дар замонҳои қадим ва дар ҷои дигаре гуфта шуда буданд, аммо шабоҳат дар вазъият ва ҳодисаҳост.
- Ба бад пайравӣ кунед, хуб онро нест кунед
- Офаридгори одамон бо ахлоқи нек
- Аз никоҳи хешутаборӣ ҳазар кун, ки парастиштарин мардум мешавӣ
- Бо он чизе, ки Худо туро тақсим кардааст, замин кун, сарватмандтарини мардум хоҳӣ буд
- Он чизеро, ки барои худ дӯст медоред, барои одамон дӯст доред
- Бисёр ханда накун, зеро хандаи зиёд дилро мекушад
- Ситам дар рӯзи қиёмат зулм аст
- Аз Худо битарсед ва дар фарзандонатон одил бошед
- Аз оташ битарсед, ҳатто бо ним хурмо
- Аз дуъои мазлум битарс
- Вазнинтарин чиз дар тарозу одоб аст
барои бештар Ҳикмати пурқувват ва масалҳо зиндагии моро тасвир мекунанд Он чиро хирадмандону мутафаккирони замони худ, аз љумла маъруфу ношинос гуфтаанд