суратхои аламовар Зане сарашро зер карда, хеле ғамгин менамояд Зани ғамгин танҳо нишастааст Зани араб гиря мекунад Зани маъюс даст ба рўяш мегузорад Духтар дар як ҳуҷра танҳо нишастааст Вай танҳо нишаста, дар ҳоле ки ғамгин аст, ба тирезаи ҳуҷра менигарад Марди ғамгин даст ба сараш мегузорад Зане, ки дар пеши баҳр танҳо дар болои санг меистод Одамон чунон бад шуданд, ки ман аз муомила кардан бо онҳо метарсидам Дар бораи эҳсосоте, ки шумо ҳис мекунед, ки шумо дар байни атрофиён танҳо ҳастед Чунин мешавад, ки шумо дардро ҳис мекунед ва касе шуморо ҳис намекунад Ман бисёр кӯшиш кардам, ки нигоҳ дорам, аммо дард маро фаро гирифт Баъзан мо майл ба инзивоъ мекунем, зеро он хонаи дилҳои хаста аст Ва дил пур аз дард аст Ман аз танҳоӣ лаззат бурдам, зеро ман ҳақиқатро дар бораи одамон фаҳмидам Сурати ғамгинӣ, ҳеҷ чиз мисли пештара нест, зиндагӣ дигар шуд ва мо бисёр дигар шудем Дар он расми ғаму ғусса навишта шудааст, ки на ҳама чизеро, ки мо дӯст медорем, хушбахт мекунад Вақт маро маҷбур накард, ки аз холигӣ гиря кунам, ҳар ашки дарун дард мерезад Дар он расми ғам навишта шудааст, нагуфтаанд, ки гиря кун Танҳо дард вақте ки шумо хоҳиши насиҳати дӯстдоштаатонро аз даст медиҳед Касе, ки дӯст медорад, беэътиноӣ намекунад Расми аламоваре, ки дар он навишта шудааст, чӣ талафот навиштем Тасвири марде, ки гиря мекунад, бо суханони "Агар дӯст дорад, ашкҳояш ҷорӣ мешавад, аммо аз байни қабурғаҳо ҷорӣ мешаванд". Дилам акнун мазза дорад Суратҳои рӯҳафтода Эътимод мисли камбудӣ аст, ки агар афтад, барнамегардад Манзараи афсурдаовар, новобаста аз он ки мо фаромӯш карданӣ мешавем, лаҳзаҳои фаромӯшнашаванда вуҷуд доранд Манзараи ғамангези ҳаёти ман дар пеши назарам ба поён мерасад Аз ишқи ғоиб, ки орзу намекунад Тасвири афсурдакунандаи шахсе, ки танҳо нишастааст Ман ором шудам ва бо тасвирҳои ғамангез анҷом додам Оё дар ҳақиқат дар дили худ муҳаббате доштӣ, ки ба ман додаӣ? Аз дард хаста шудам Вақте ки орзуи шумо комил нест, шумо худро рӯҳафтода ва хира ҳис мекунед Пинҳон кардани дард бузургтарин дард аст Ин зиндаги як нафаси дард ва нафаси зулм аст Дунё хуб нест, дунё хоин аст Чи қадар душвор аст, ки чизеро тарк кардан ва ҳоло ҳам онро мехоҳед Ашк сухане дар дил аст, ки забон наметавонист талаффуз кунад ва дил ба вазни он тоб наовард Суратҳои андӯҳи бузург
тасвирҳоро ба ташвиш меорад
Тасвири хаста ва ғамгин Суратхои алам Сурати аламовар, эй Дое, маро фаромуш кун Чеҳраҳои хеле ғамгини кӯдак Шумо ошиқ шудаед? Ман танҳо ба бадбахтӣ меафтам Баъзан онҳо фикр мекунанд, ки мо хуб ҳастем Оё ин рӯзҳое, ки маро бадбахт карда буданд, аз байн мераванд? Суратхои алам Сурати ӯ ғамгин ва афсурда аст Суратҳои ғамангези шахсе, ки танҳо нишастааст ва хеле ғамгин аст
Тасвирҳои афсурдакунандаи зани ғамгин, ки танҳо нишастааст Суратҳои афсурдакунандаи кӯдаки хеле афсурда ва ғамгин Тасвири ғамангези кӯдаки нафасгир ва ғамгин Тасвири ғамангези шахсе, ки танҳо афсурда нишастааст Тасвири хеле ғамангези шахсе, ки дар ғуруби офтоб танҳо нишастааст Тасвири хеле ғамангези зани ғамгин ва афсурда Чеҳраҳои хеле ғамгини як кӯдаки хеле ғамгин ва афсурда
Суратхои алам акси аламовар
Мухтасар дар бораи таъсири ғам ба рӯҳи инсон Суратҳои ғамангезе, ки баъзе одамон навиштаанд, китобҳоро дӯст медоранд, зеботаринашон танҳо муқоваи онҳост Ғам дар зиндагии инсон ба ҳама чиз таъсир мерасонад.Одами ғамгин дунёро дигар хел мебинад ва ғам бо ӯ ба афсурдагӣ табдил меёбад. Ғам ба инсон дар сатҳи органикӣ таъсир мерасонад.Ғам ба бемориҳои дил, фишори хун, тарбод, захми меъда ва диабети қанд оварда мерасонад.
Олимон дар пажӯҳишҳои худ дарёфтанд, ки фишори эмотсионалӣ ва аз даст додани шахси наздик метавонад қисматҳои системаи масуниятро пахш кунад ва шуморо ба сирояти бактерияҳо бештар осебпазир созад.
Ғаму андӯҳи шадиди аз даст додани шахси наздикатон шуморо ба сабаби шикастани қалб ба марг мерасонад ва боиси қатъ шудани қобилияти бадан бо бемориҳо мегардад. Ғам туро ҳаловат ва лаззати зиндагиро аз даст медиҳад, пас бояд ба сӯи Худои бахшандаву меҳрубон рӯй кунӣ, ки туро сер кунад ва захмҳоятро шифо бахшад ва бидон, ки дунё фано аст, доимӣ нест.
Мо ҳама бо сабабҳои зиёд ғамгин мешавем, аммо мо набояд ба ин ғамгинӣ ғарқ шавем, то ба зарари ҷиддӣ оварда нарасонад. Ва кӣ дар миёни мо гоҳе ғамгин намешавад ва мехоҳад бо як ҳаракат, сухан ва ҳатто шаклу тасвири ғамгинӣ баён кунад.Гамгинӣ эҳсоси наҷибе аст, ки танҳо инсони ҳалим ва олиҷаноб эҳсос мекунад, ки воқеан эҳсос ва эҳсос мекунад. Вақте ки ғамгинӣ моро фаро мегирад, мо мехоҳем онро ба таври берунӣ тавассути ифодаи чеҳраи худ баён кунем ё бо роҳи шиоре барои мо аксҳои ғамгиниро дар Фейсбук табдил диҳем, масалан, имрӯз ман бо аксҳои гуногуни ғам назди шумо омадаам, ки тасвири гам-хорихои гуногун буда, дар расмхои гам-хорй суханхои хеле таъсирбахш навишта шудаанд.
Суратхои аламовар Сиёҳи ман сиёҳ аст, аз ман талаб накун, ки рангинкамон кашам Орзу солхо пеш сафар карда буд Мо аз одамони худхоҳ безор шудаем Ҳангоме ки онҳое, ки туро хуб намехонанд, туро аз ҳам ҷудо мекунанд, ғамгин нашав, зеро ту ҳамон касе ҳастӣ, ки барои ӯ китоби кушодашуда қонеъ шудӣ. Ӯ ба дӯсташ кӯмак мекунад, ки хушбин бошад, сипас ба хонааш бармегардад ва дар миёнаи роҳ ашкҳо мерезанд ва ташвишҳояш оғоз мешаванд. Борон вақте борид, ки абрҳо бори обро натавонанд ва ашк мерезад, вақте ки дил ба дард тоқат накунад. Аз ҳама чиз дилгир Соатҳо ба ёдам гап мезананд, аммо гуфтан душвор Вақте ашк рехт, ӯро узр гуфта, рӯзҳоеро, ки маро гиря мекард, фаромӯш кардам Касеро маломат макун, зеро Алчамил худаш медонад Рузе ба ман гуфти, ки онхоро дуст медорам, пас чаро онхоро гиря карди? Дар байни воқеияти тоқатфарсо ва хоби нотамом пайдо кардани худ хеле аламовар аст Захме, ки чаши надидай, масхара макун Вай табассуми маро дуздид ва истода, дар бораи ғами ман ба касе андеша мекард Ҳолати дард, ки маро маҷбур мекунад, ки ҳаётро аз дур тамошо кунам, гӯё ман дар он нестам Гуфт маро фаромуш мекунад ман гуфтам намешавам Ду сол гузашт то хануз фаромуш накардаам аммо вай хамонест ки фаромуш кардааст Фоҷиа дар он аст, ки мо барои онҳое, ки намехонанд, менависем, ба онҳое, ки намешунаванд, мегӯем ва барои онҳое, ки намебинанд, гиря мекунем. Дарди бузург ашк надорад Борон дурӯғ намегӯяд, на мисли одамон Матни зинда Раҳмати ту, эй Худо, дар масти маргам, хайр бошад Худоё, ту медонӣ, ки даруни мо чӣ аст Вақте ки табассумсоз аз ғам мемирад, бидонед, ки он аз ҳама эҳсосоти инсонӣ боло рафтааст Шахси бемеҳр барвақт хоб меравад Маро дар ту мекушад, ки ту наметавонӣ ғоиб буданро бас накунӣ ва маро дар худ мекушад, ки ман наметавонам орзуямро бас кунам Ман туро нодида мегирам мисли ту маро нодида мегири.Дарси ту ба ман писанд омад ва онро бо камоли кордонй истифода бурд нафастангӣ Дарди худро ба ман деҳ, дилам аз он дур мешавад, аммо намехоҳам, ки дар ҳоле ки чашмонам мебинад, ту дард бошӣ. Танњо чун њисси андўњ дар синаи муњољир Зан ба ӯ гуфт: Ман туро дӯст медорам, аммо ту пас аз он омадӣ, ки захми ман аз ту шифо ёфт ва ман туро фаромӯш кардам. Заифтар аз касоне, ки дар ғам бедор мемонанд, онҳое ҳастанд, ки барои гурезанд Дӯстам, ҳеҷ кас ба касе мурда нест ва кафан дуро намебарад Ва ҳар кӣ Худоро нуре нагардонад, нуре надорад Хеле хуб касоне ҳастанд, ки хеле дӯст медоранд ва хеле аз даст медиҳанд Бӯи риё дар ин ҷомеъа қариб маро буғ мекунад Эй биё, ғояти худро бигир, биё, ҳасрати маро бигир Аз ман гайр аз хуни андаке олуда, ки бо гамхории онхо чизе бокй намондааст Ман туро интизор будам, аммо наомадӣ Агар мунтазири таваҷҷуҳи касе бошӣ, ҳар рӯз нороҳатӣ хоб меравӣ Ҳатто дар набудани ту ман туро дӯст медорам Аз озор додани нафсе, ки метавонад танҳо бо нолае, ки танҳо Худо онро мешунавад, зарари худро аз худ боздорад, бипарҳезед. Ғами шумо ғами ман аст ва мо соҳибони бесарусомон офарида нашудаем Ҳар касе, ки туро барои вақти муайян интихоб кунад, ту дар ҳама давру замон зарурӣ ҳастӣ Баъзан мусибат дар шакли одамон меояд Тасвири саги хеле ғамгин
Сурати шахси хеле ғамгин Ғам дар Ислом Ҳамду ситоиш Худоро ҳамду ситоиш мекунем ва аз Ӯ мадад мехоҳем ва омурзиш мехоҳем ва ба Худо аз шарри нафс ва аъмоли бади худ паноҳ мебарем, ҳар киро Худо ҳидоят кунад, гумроҳ намешавад ва ҳар киро гумроҳкунандае барои ӯ сарпарасте намеёбад ва ёронаш ва салому дуруди ӯ бисёр, магар ин ки битарсед эй бандагони Худо [Эй касоне, ки имон овардаед, аз Худо битарсед, чунон ки бояд битарсед ва намиред. ҷуз мусулмонон].
Бандагони Худо: Зиндагии дунё кайфу сафо, бози, зинат ва фахр аст, Гайр аз ин дар дунё бар хилофи табиаташ гарон аст.
Ва Худованди Мутаъол фармуд: Мо инсонро дар ҷигар офаридаем.Худованд имон овард ва маънои ин оят ин аст, ки Худованд инсонро дар хастагӣ ва сахтӣ офарид.Яке аз мушкилоте, ки паёми хешро ба таври комил баён кунад. ва барои интишори Ислом маҷбур шуд, ки ба ҳуҷумҳо ва ҷангҳо ворид шавад ва то замоне, ки кофирон аз ӯ тарк кунанд, то паёмашро ба тамоми ҷаҳон расонад.
Дунё макони ќарор нест ва марг бояд биёяд ва аз ин рў дар ин дунё изтиробу андўњи зиёд аст ва онњо ду њамнишинанд, пас андўњ барои гузашта аст ва нигаронї барои имрўзу оянда аст. , ва наҳй дар бораи ғамгинӣ дар Қуръон ба таври ошкор омадааст, Худованди мутаъол фармуд: [Ва ғамгин машавед ва андӯҳгин машавед ва агар мӯъмин бошед, бартарӣ хоҳед буд] (Оли Имрон) ва фармуд: [Ва бар онҳо андӯҳгин мабош ва ба сабаби макрҳое, ки мекунанд, андӯҳгин мабош] (Наҳл).
Бандагони Худо: ғамгинӣ дар паси худ ҳеҷ фоидае надорад, ҳеҷ чиз нишон намедиҳад, зиёнро дафъ намекунад ва хайре ҳам намеоварад, балки ақлро парешон мекунад, аз кор банд мекунад, вазъият бо он ислоҳ намешавад ва ақли соҳиби он ором намешавад ва дилро заиф месозад, азми иродаро заиф мекунад ва ба ирода зиён мерасонад ва он аз даромадгоҳҳои шайтон аст, ки ӯро аз корҳои шоиста бозмедорад ва ҳар он чи барои инсон муқаррар шудааст. ҳатман воқеъ хоҳад шуд.Худо ва ҳар кӣ ба Худо имон оварад, қалбашро ҳидоят мекунад ва Худо доно аст.] (Тағобун)
Манфиатҳои ғамгинӣ ва таъсири он ба хислатҳои инсон Тадқиқоти нави бритониёӣ нишон медиҳад, ки одамони ғамгин дар шинохти чеҳраҳо нисбат ба одамони хушбахт беҳтаранд, ки ин нишондиҳандаи он аст, ки рӯҳия ба майна чӣ гуна таъсир мерасонад.
Ва вебсайти илмии амрикоии "Life Science" изҳор дошт, ки муҳаққиқони Донишгоҳи Англия Раскин бар асоси санҷишҳо, ки донишҷӯёни донишгоҳҳоро дар бар мегиранд, аз ҷумла онҳое, ки дар рӯҳияи ғамгин, шодмонӣ ё муқаррарӣ ҳастанд, муайян карданд, ки ғамгин дар шинохти чеҳраҳо дақиқтаранд.
Ба иштирокчиёни тадқиқот 32 чеҳраи бе ифода нишон дода шуда, сипас ба онҳо саволҳо дода шуд ва сипас чеҳраҳо ба онҳо дубора пешниҳод карда шуданд ва аз онҳо хоҳиш карда шуд, ки чеҳраҳои қаблан дидашударо муайян кунанд, бинобар ин онҳое, ки кайфияти ғамангез доранд, дақиқтарин буданд. дар он.
Ғамгинӣ зарар мерасонад Доктор Ҷозеф Монтагу мегӯяд (Шумо аз сабаби он чизе, ки мехӯред, захм намегиред, балки аз он чизе ки шуморо мехӯрад)! Ин маънои онро дорад, ки он чизе, ки шуморо ғамгинӣ ва изтироб мехӯрад.
Ҳамчунин, аз таъсири ғам ба одамон, ғамгинӣ бемориҳои зиёде ба мисли бемориҳои дил, фишори баланди хун, тарбод, захми меъда, сармо, осеби сипаршакл, диабети қанд, артрит ва таъсири паҳншавии калсий дар баданро ба вуҷуд меорад. ин боиси осеб дидани дандон, ноустувории устухонҳо ва вайроншавии асаб мегардад.Дараҷаи андӯҳ ба худкушӣ.
Суратҳои ғамгини афсурдагӣ Дар он расмҳои ғамангез навишта шудаанд ва бисёре аз мо хушбахтанд, аммо аз дарун мемиранд Дар он расмҳои ғамангез навишта шудаанд: Не, ба Худо қасам, ман барои шухии шумо нестам, агар хоҳед, ки бозӣ кардану кайфу сафо кардан хоҳед, аз ҳисоби худ ба шумо арӯси пластикӣ мегирам. Ман аз ту нафрат надоштам, аммо кош туро намешинохтам Суратҳои хурди ғамгин Ман чизеро ҳис намекунам, зеро ноумедии охирини ман аз онҳо маро хеле ранҷонд Аз дард хомушам, айб накун Ман он касам, ки як умр туро дуст доштам ва хиёнати туро дар хунат анчом додам ва хиёнати туро хеч гох фаромуш намекунам. Ман худро нафасгир ҳис мекунам ва ҳис мекунам, ки ором шуда истодаам Одамоне ҳастанд, ки туро чунон ба худ мепайванданд, ки рӯзе аз ту дур шудан туро мешиканад Он чизеро, ки шумо ҳис мекунед, ҳеҷ кас эҳсос карда наметавонад, бинобар ин, худро баён карданро ташвиш надиҳед Ман инро ба ӯ нагуфтам, аммо рӯзе, ки бо ӯ камтар сӯҳбат мекунам, мурдан мехоҳам Ман танҳо мехостам, ки як бор туро тафтиш кунам Он чизеро, ки шумо ҳис мекунед, ҳеҷ кас эҳсос карда наметавонад, бинобар ин, худро баён карданро ташвиш надиҳед Ҳар гоҳ, ки нафси ту ранҷ хӯрад, ба инсоне шикоят макун, аммо такрор кун, эй Парвардигори ман, ки ба ман зиён расид ва Ту меҳрубонтарини меҳрубонон ҳастӣ. Барои касе дилатонро хомӯш кардан хеле аламовар аст ва танҳо бо орзуҳо ба ӯ мерасед На ҳар тирамоҳ интиҳост, аз ин рӯ борон зеботарин ибтидо аст То он даме, ки боварӣ ба ҳама чиз барқарор карда нашавад, баста мешавад Набудани ногаҳон дарси сахтест, ки таҳти унвони «Ба касе муносибат накун». Бо қалби Ал-Башир бозӣ мекунанд ва аз Худо хоҳиш мекунанд, ки дилҳояшонро тасаллӣ диҳад Мағрурӣ ба ман омӯхт, ки бо хомӯшӣ, бо нигоҳам, бо табассум, бе ҳарф нагуфта, аз иштибоҳи аблаҳон баҳраманд шавам ва вақти умрамро ба ӯ надиҳам. Аз ман беэътиноӣ карданд, ман низ аз онҳо беэътиноӣ кардам ва аз ҷудоии касе пушаймон намешавам Орзуи ту будам, ҳасрат аз ман шикоят кард Одамоне ҳастанд, ки вақте ба ёдаш меоед, ба худ мегӯед: «Чӣ тавр ман ин қадар ба шаъну шараф омадам?». Ман хандаи оҳиста миёни ду ашки гумшудаам Ман хандаи ошуфтаам байни захми пешониам Ман фардоям шояд дирӯз Баъзан чизе моро ташвиш медиҳад ва мо чизи дигареро ошкор мекунем Сахттарин захм ин захми шумо аз шахсест, ки шумо ҳеҷ гоҳ тасаввур намекардед, ки шуморо озор медиҳад Дӯстони вафодор мисли дасту чашманд, агар даст дард кунад, чашм гиря кунад ва агар чашм гиря кунад, даст онро пок мекунад. Ҳар яки мо мисли равзанаи ин кишварҳо ҳастем, ҳама дар паҳлӯи ҳамдигар ҳастем, вале даруни мо баста аст Агар ту биёӣ, ки бо ман сӯҳбат кунам, ки хунамро бештар сӯзонам ва дег партоӣ, ман хато мекунам ва гӯям, ки шумо хато мекунед, пас бо ман гап назанед. Бо гузашти вақт, шумо хоҳед донист, ки ҳама дар атрофи шумо метавонанд шуморо дар як лаҳза фиристанд, зеро шахси нав ба ҳаёти онҳо ворид шуд Ман ба ту як чизро мегӯям, ҳеҷ ошиқ намемонад, ҳеҷ каси ғоиб барнамегардад, ҳеҷ хотира фаромӯш намешавад ва ҳеҷ кас сазовори эътимод нест. Бо одамоне, ки ҳамеша худро ҳақ медонанд, ҳамзистӣ кардан душвор аст Ва умри ман ҳамон тавре ки ҳаст, боқӣ мемонад, ҳеҷ шодӣ тамом намешавад, ҳеҷ ғам тамом намешавад, ҳеҷ умеде Маро фаромӯш кун ва касе аз ман намепурсад, маро мурда ҳисоб Ман беҳтарин касе ҳастам, ки одамони нодурустро интихоб мекунад ва онҳоро дӯст медорад Ва дунё чист, магар касе мунтазири чизе аст, ки ту туро аз даст дихад ва каси дигар, хар коре, ки карди, туро дуст медорад. Гирям бар ту гиря кунам ё ба худам гиря кунам ё шоми гумкардаам гиря кунам ё дунёе, ки маро лату кӯб кардааст? Гиря кардам ва гиряи дил ба чудоии азизонам кумак мекунад?Хасрати бобочон,пас агар чудо шавем зиндаги чи маъно дорад ва гиря кумак мекунад?Намедонам. Бузургтарин мушкили зиндагӣ дар он аст, ки сӯҳбат дар бораи он ройгон аст Мо дар ин дунё ҳама дурӯғгӯем, ту маро озор медидӣ ва бахшиш мегӯӣ ва ман ба ту хушомад мезанам ва мегӯям, ки ин як чизи муқаррарӣ аст ва ба ту фарқ надорад Онҳое, ки дар эҳсосоти худ самимонаанд, бо мурури замон тағир намеёбанд Баъзехо хар кадар бештар мехари туро мефурушанд.Чи кадар наздик шави туро дур мекунанд.Чар кадар эхсоси онхоро эхтиром кунй, туро озор медиханд.Чар кадар мартабаи онхоро баланд кунй, туро хор мекунанд. Хуббин бошед, на аз он сабаб, ки шароитатон комил аст, балки шояд дар атрофи шумо касоне ҳастанд, ки аз ҳамбастагии шумо қувват мегиранд ва аз табассум умед мебанданд. Дар омади гап, ман медонам, ки чӣ тавр шарманда шавам ва медонам, ки ғамгин шавам ва медонам, ки ранҷ кунам ва медонам, ки таҳқир карданро медонам ва медонам, ки ман хато мекунам ва медонам, ки чӣ тавр туро ҳис кунам, ки ту нестӣ. ба чизе баробар, аммо ман аслан хурд нестам Ҳайрон нашав вакте ки касе бо ту гап заданро бас мекунад.Ин аслан яке аз ду чиз аст.Хар гохе,ки гайри ту каси дигарро ёбад,вакте ки шавки байни шумо тамом мешавад. Дард рӯҳро ром мекунад, фикрро пок мекунад, ақлро равшан мекунад ва нишон медиҳад, ки донишмандон болотар аз ҳама доност. Гап карданро бас кардам, наздик шуданро бас кардам, озор карданро бас кардам, айб карданро бас кардам Даруни ман ту ва даруни ман хасад ба андозаи осмон бар ту Ман гум кардани касеро дӯст намедорам, аммо ҳар кӣ мехоҳад маро аз даст диҳад, ман ба ӯ кумак мекунам Дар хар чиз, хатто дар дард хам сабр кун ва хамеша Алхамдулиллох бигу, ки чи кадар синахо танг мешаванд ва баъд ба рахмати худованд васеъ мешаванд. Ман аз дунёе даст кашидам, ки касе бовар надорад Ҷойи ту на пеши чашм аст, на миёни ду ҳарф ва на дар гуфтугузори ҷаҳон.Ҷойи ту дар дил аст, ки миёни туву набзе, ки ман бо он зиндагӣ мекунам, фарқе нест. Бо дили захмдор зиндагӣ макун, ризқ бар Парвардигори бандагон аст Ҳар кӣ ба ту эҳсос мекунад, ки ту муҳим нестӣ, ҳисси ӯ ин аст, ки ӯ вуҷуд надорад Фирефта нашавед ба зоҳир, оромии қабрҳо маънои онро надорад, ки ҳама дар биҳишт ҳастанд Бадтарин одамоне, ки ниқоби ишқи қалбакӣ мепӯшанд Фақат ман медонам ин аст, ки диле нест, ки сазовори дӯст доштани ҳақиқӣ бошад.Вакте ки онҳо алтернатива пайдо мекунанд, туро фаромӯш мекунанд Чӣ қадар туро пазмон шудам, вақте ки маро ишқи ман мехонӣ Кӯшиш кунед, ки пеш аз он ки онро ба дили дигарон назанед, дар бораи худ гап занед, зеро ҳатто агар бахшиш пурсед, таъсири он дар рӯҳи онҳо равшан хоҳад буд. Худовандо, хайр ба ҳамаи ранҷдидагон ва ҳар касе, ки Омин гуфт Ва ман хато накардаам, ки гуфтам, ки сазовори он нест Мо дар замоне ҳастем, ки сангро одамӣ мегуфтанд, мебахшед, ман бераҳм нестам. Ман пушаймон нестам, ки аз чизе вориди зиндагиам шуд, начотбахш маро шод кард, бад ба ман тачриба дод, бадтаринаш барои ман дарси ибрат буд, аммо бехтарини маро хеч гох тарк намекунад Азиз бош ва харчанд лозим бошад хам, сари таъзим накун, шояд дигар фурсат наёби саратро боло барад Механдам дар ҳоле ки дилам ғамгин асту ғамҳоям маро фаро мегирад, Ба кӣ шикоят кунаму дарди маро кӣ шифо диҳад? Ҳеҷ чизро интизор нашавед ва чизеро интизор нашавед, зеро зеботарин чизҳо тасодуфан пайдо мешаванд Сурати ғамангези ашковар Баландии ғам ин аст, ки бо онҳое, ки туро намешунаванд, пазмон шудан, ба онҳое, ки намехонанд, навиштан ва гиря кардан барои онҳое, ки эҳсос намекунанд. Ба ман фарқ надорад, ки кӣ аз паси ман гап мезанад, барои ман бас аст, ки вақте ки ба ман ишора мекунад, хомӯш мешавад Вобаста ба ишк мабош,ки кам аст ва ба инсон вобаста мабош,ки хиёнаткор аст ва дар вакташ,ки гузар аст.Ба Худо таваккал,ки тавоност. Шумо зиндагиатонро бад мебинед ва дигарон орзуи сохиб шуданро доранд, пас хамеша алхамдулилох бигуед Чӣ зебост, ки пайдо кардани шахсе, ки туро дӯст медорад ва дар бораи ту мепурсад, ки оё ғоиб ҳастӣ.
акси аламовар
акси аламовар
Суратҳои ғамангез ва ғамангез
тасвирҳои норавшан
адхам7 сол пеш
Рахмат барои ин мавзуъи пурсамар ва худованд нигахбонатон бошад бародари мухтарам он чизе ки дар ин масъала чашмамро ба худ кашид, нуктаи андухгин дар ислом аст.Ин мавзуъ аз тарси харом ва чоиз бисёр одамон ба ин мавзуъ машгул нашуданд. аммо дар ислом ғамгинӣ зиёд аст ва ғамгинӣ ҳаром нест.
Ашраф7 сол пеш
Тасвирҳои хеле сахт, ғамгин, воқеан, як маҷмӯаи аҷиб ва бузурги расмҳои ғамангез ва тасвирҳои ғамгин, мавзӯи хеле аҷиб, тавсиф, на тасвирҳои зебо, хеле сахт. Мавзӯъ сазовори даҳ аз даҳ. хеле ҷиддӣ, шумо афсона хастед саломат боши иншааллох
Маҳа4 сол пеш
Ассалому алайкум бародари азиз мо аз он хушнуд шудем, ки ризояти шуморо ба даст орем.Худо нигахбонатон бошад.
Дония7 сол пеш
Ҳақиқат дардовар аст ва вақте ки шумо дар ин бора менависед, худро роҳат ҳис мекунед
Маҳа4 сол пеш
Албатта фикри шумо дуруст ва ошкор аст
Мо ба шумо барои ташрифи ачоиб миннатдорем
Хонум7 сол пеш
Албатта суханатон дуруст аст хонум Дина равшанфикр
ير معروف6 сол пеш
Сурати хеле аламовар ва ширин
Маҳа4 сол пеш
Худованд рузхоятонро шод гардонаду аз гаму андух рахшон гардонад
Мо хурсандем, ки шумо вақти хубе доштед
шлам3 сол пеш
омин
محمد5 сол пеш
Ташаккур барои ҷавоби меҳрубононаатон
ير معروف6 сол пеш
Сабр, зиндаги сахттар аз ин нест, ба ман каме фурсат дод барои мувозинат, Аз зарбахои пай дар пай сер шудам, дилам хароб аст, аз ин зиёд токат надорам.
Маҳа4 сол пеш
Суханони шумо олиҷаноб ва сад фоиз дурустанд
محمد5 сол пеш
Шумо ҳақед
ير معروف5 сол пеш
Бахт надорам, аммо барои ҳама чиз дар ин дунё шукр мекунам
роро5 сол пеш
Савганд ба Худо, бе ҷон зиндагӣ кун, Ҳазор бор талх хандаву гиря кун
ير معروف4 сол пеш
Одам дарди туро аз кирдораш намедонад, аммо аз имруз ба чуз дарс касе намегузорам ашк аз чашмаш резад.