Маънии Худо бузург аст
Дар дини ислом калимаи «Худо бузургтар аст» дар ҳама чиз дар зиндагии мо ҷой дорад, масалан дар намоз, дар Қуръон ва азон, ки дар як рӯз панҷ вақт гуфта мешавад.Дар маҷмӯъ ҳаёти мо
Ва мо намедонем, ки ин вожа то чӣ андоза муҳим ва бузург аст вакте ки онро мегӯем, аз ин рӯ мегӯем ё мешунавем, ки гӯё он ҳамчун муқаддима ё муқаддима дар ҳар як лексия бошад, масалан мисли ҳамду ситоиши Худо, мо ҳамду сано мегӯем. , аз Ӯ мадад мехоҳем, омурзиш мехоҳем ва ба сӯи Ӯ тавба мекунем ва ба ту паноҳ мебарем аз шарри нафс ва аъмоли бади худ ва ғайра.
Мо ин суханро мешунавем ва дар ин бора фикр намекунем ва ҳама бовар дорем, ки мо аз маънои ин вожа комилан огоҳ ҳастем ва ин дуруст нест ва инчунин дар луғат маънои мушаххасе надорад, аммо ин калима шумо ба қадри фаҳмиши дин ва иттилооти худ ва ҳисси ин калимаро ҳангоми гуфтани он дарк кунед.
Худо аз ҳама чиз бузургтар аст
Ва ҳангоме ки мегӯӣ Худо бузург аст, ту Худои якто дар назди Худо ҳастӣ, ки аз ҳама чиз бузургтар аст, пас ӯ аз кори ту, пули ту, ҷони ту, занону фарзандонат, падару модарат ва ҳама чиз бузургтар аст, пас бояд бузургии Офаридгор ва бузургии суханоне, ки мегӯед, то ба намоз дохил шавед ва дар он таваҷҷуҳ кунед ва арзиши онро эҳсос кунед
Ва сухане ба ёдам меояд, ки Расули Худо (с) ба бобояш Абӯтолиб, амаки Паёмбар (с) дар ҳоле, ки дар ибтидои ислом буд ва дар нимҷазираи Араб паҳн нашуда буд. аз тарафхо, Абутолиб аз ин сухан ба ларза афтод ва чун Мухаммад омад, Абутолиб ба у гуфт, ки фалон шуд ва баъд Мухаммад чумлаи маъруфро гуфт: «Савганд ба Худо, эй амак, агар офтобро гузоранд. Дар дасти ростам ва моҳ дар дасти чапам, ба шарте, ки ин корро тарк кунам, ман онро тарк намекунам, то Худо онро пирӯз гардонад ё дар роҳи ӯ бимирам».
Ва ҳангоме ки ин суханонро тафсир мекунед, чизҳои зиёдеро хоҳед ёфт, ки ба шумо мегӯям
Мо аз он оғоз мекунем, ки агар офтобро ба дасти рости ман гузоранд: Офтоб бар чӣ мебарояд?? Ман қудрат, ганҷ, тиҷорат, пул, нуфуз ва қудрат дорам ва моҳ дар шимоли ман аст.. Моҳ бар чӣ мебарояд?? Ӯ ба фазоҳо, саёҳатҳо ва занон назар мекунад
Паёмбар ин аст, ки агар ба ман лаззати зиндагиро ба пуррагӣ диҳанд, шабу рӯз ҳама дар дасти ман аст, ман аз ин кори бузурге, ки барои он фиристода шудаам, тарк намекунам ва дар ҳар ҷое, ки аз Худо битарсед. кунед ва ин вазъро хостам ба шумо баён кунам, то шуморо ба маънои вожаи Худо бузургтар наздиктар созам ва арзиши ин вожаро эҳсос кунам.
Олимон дар калимаи Худо бузургтарро диданд
Олимон гуфтаанд, ки маънои калимаи «Худо» донистани мавҷудияти воло ва зарурӣ, ки сазовори тамоми Муҳаммад аст.
Худованди мутаъол фармуд: [Оё номи ўро мешиносї] (Марям: 65) ва ин љумлаи пурсиш дар љумлаи инкорї буда, маънояш ин аст: Оё касеро мешиносї, ки ѓайри Ў номаш Худост?
Дар мавриди маънии вожаи «бузург» дар пасванд, он бар вазни амали афзал аст ва маънои он бештар ва бузургтар аст ва Паёмбар (с) фармудаанд:
«Пок аст он парвардигори қудрату мулку кибру бузургӣ».
Ва он њазрат (с) дар он чї, ки аз Парвардигори азза ва љалла ривоят кардааст, мефармояд: Кибру љомаи ман аст ва бузургї љомаи ман аст, њар ки дар яке аз онњо бо ман муљодала кунад. ӯро ба ҷаҳаннам дохил кунед. Аз Аҳмад ривоят шудааст ва Расули Худо (с) низ фармудаанд: «Намоз бихонед, чунон ки дидед, ки намоз мехонад».
Ва гуфт, ки барои он ки Чабраил аз осмон фуруд омад ва ба устоди мо Мухаммад гуфт: "Чунон ки ман мекунам, бикун" Чабраил аввал ба тахорат шуруъ кард ва сипас бо тамоми харакатхои намоз намоз хонд Дини мо, ки тахрифи Гарб ва шаркшиносон
Худо аз олам бузургтар аст
Мо ҳама медонем, ки он чиро, ки дар гирду атрофи мост, коинот меноманд ва ин биниши бузург дар бораи он, пас биёед ба ёд орем, ки ин коинот аз чӣ иборат аст.Чунон ки олимон гуфтаанд, ибтидо аз сайёраи Замин буд ва дар паҳлӯи он чанд сайёра мавҷуд аст. ки Меркурий, Зухра, Миррих, Юпитер, Сатурн, Нептун, Плутон ва дигар сайёрахое, ки номашон номаълум аст, аммо онхо дар гурухи Офтоб бо мо хозиранд ва хамаи ин сайёрахо дар атрофи ситораи бузурге бо номи Офтоб давр мезананд.
Ва агар дур бошем, дар осмон ва моҳ низ ситораҳои зиёдеро мебинем ва дигар сайёраҳоеро мебинем, ки дар системаи офтобии мо вуҷуд надоранд ва дар миллионҳо ситора ва моҳҳои зиёдеро мебинем, кашф нашудааст. аммо инҳо миллионҳо соли рӯшноӣ аз мо дуранд ва ҳамаи ин галактикаҳо дар чаҳорчӯбае ҳастанд, ки Коинот ном дорад.
То ин дам нарасидааст, ки ин ягона коинот аст ё дигар оламхое хаст, ки мо намедонистем ва кашф кардем, вакте ки калимаи Худоро ба ёд меоед ва донед, ки Худо аз хамаи инхо бузургтар аст. бузургии Худоро аз ин дидгоҳ бидонед ва андозаи ҳақиқии шуморо бидонед, ки барои шумо тақрибан аз мӯрча хурдтар аст.