Дуои Мухаммад салаллоху алайхи ва салам
Худованди мутаъол дар китоби шарифаш фармудааст:
{Маро бихонед, то шуморо иҷобат кунам, ҳаройна, онон, ки аз парастиши Ман саркашӣ мекунанд, ба хорӣ вориди ҷаҳаннам мешаванд} (Ғофир: 60).
Ва маънои суханони Худованд дар ин ҷо ин аст, ки Худованд ба бандагонаш мефармояд: Маро бихонед ва он чиро, ки мехоҳед, аз Ман бихоҳед, то хоҳишҳо ва дархостҳои шуморо ҷавоб диҳам ва иҷро кунам.
Дуъоҳое ҳастанд, ки паёмбарони Худо ба сӯи Худои таъоло даъват мекарданд ва ҳазрати мо Муҳаммад (с) бо ин дуъо дуо мекарданд:
қолаби дил диламро бар дини ту гузошт
