Дуъои ҳазрати Мусо алайҳиссалом
Худованди мутаъол дар китоби шарифаш фармудааст:
{Маро бихонед, то шуморо иҷобат кунам, ҳаройна, онон, ки аз парастиши Ман саркашӣ мекунанд, ба хорӣ вориди ҷаҳаннам мешаванд} (Ғофир: 60).
Ва маънои суханони Худованд дар ин ҷо ин аст, ки Худованд ба бандагонаш мефармояд: Маро бихонед ва он чиро, ки мехоҳед, аз Ман бихоҳед, то хоҳишҳо ва дархостҳои шуморо ҷавоб диҳам ва иҷро кунам.
Ва дуъоҳое ҳастанд, ки паёмбарони Худо ба сӯи Худои таъоло даъват мекарданд ва ҳазрати мо Мусо (а) бо ин дуъо дуо мекарданд:
Худовандо, синаи маро ба ман баён кун.
Ва кори маро бароям осон кун.
Ва гиреҳе аз забони ман воз кун.
Гуфтамро мефаҳманд, ки Парвардигоро, ба худ ситам кардам, пас маро бубахш, эй Худованд, зеро он хайре, ки бар ман нозил кардаӣ, фақир аст.
Дуъои устоди мо Мусо дар бораи издивоҷ
Донишмандон бар ин боваранд, ки дуъо барои осон кардани издивоҷ вуҷуд дорад, ки ҳазрати Мӯсо (а) пас аз тарки Миср, ба далели зулми Фиръавн аз Миср нидо кардааст ва он ҳазрат (с) дар сари чоҳ истода, ба Худо дуо кард ва гуфт: Тавзеҳот аз ҷониби Дар-ал-ифтои Миср, ин дуъо барои осон кардани издивоҷ аст, зеро Худованд дуъои паёмбарашро дарҳол иҷобат кард ва ӯро бо кор ва ҳамсари нек таъмин кард.
Дуъои устоди мо Мусо дар баҳр
Чун Худованди мутаъол ба банӣ-Исроил фармон дод, ки хонаву сарзамини худро тарк намуда, аз зулми Фиръавн ва қавми ӯ ва зулм ва истисмори онҳо бар ғуломии онҳо фирор карда, Мисрро тарк кунанд, банӣ-Исроил бо Паёмбари Худо (с) берун рафтанд. Мӯсо ва Фиръавн бо лашкарҳояш аз паи онҳо рафтанд, то ба дарё дар рӯбарӯяшон рӯбарӯ шуданд, пас дарё пешопешашон шуд ва Фиръавн аз паси онҳо ва банӣ-Исроил гуфтанд: «Эй Мӯсо, салом барои огоҳон! Гуфт: «На, Парвардигорам маро бо ман ҳидоят мекунад ва Худо ба ӯ амр кард, ки асояшро дар дарё партофт, пас дарё аз ҳам ҷудо шуд ва роҳ барои убури онҳо ҳамвор шуд ва чун Фиръавн ва лашкарҳояш хостанд аз убур кунанд. баҳр, Худои Мутаол онҳоро ғарқ кард.
Дуъои ҳазрати Мусо (а) барои ризқу рӯзӣ
Ҳар кас мехоҳад ризқиро афзун кунад, чи аз саломатӣ бошад, хоҳ пулу фарзанд ва чи зани солим.Ин ҳама ризқе аз ҷониби Худост ва банда бояд Худоро барои он шукр гӯяд.Он гоҳ Мӯсо Худоро дуо кард ва гуфт: «Парвардигоро! Чун бар ман нозил кунӣ, ман фақир ҳастам), пас Худованд дарҳол дуъояшро иҷобат кард ва ба ӯ рӯзӣ ва ҳамсари некӯ фиристод.
Дуъои ҳазрати Мусо алайҳиссалом бар Фиръавн
Паёмбари Худо (с) аз Фиръавн азоби талху сахтро чашид ва ӯро ба ҷодугарӣ муттаҳам кард ва чанд бор қасди куштанаш кард ва ба ин далел Худованд ӯро аз аввалин тасмим гирифт, аз ин рӯ Мӯсо алайҳиссалом ба сӯи Худо муроҷиат кард чанд ибора, дуъое, ки Худованд иҷобат кард ва ба Фиръавн ва қавмаш сахттарин азоби дунё ва охиратро бичашонад, пас Худованди мутаъол ба забони Мӯсо алайҳиссалом фармудааст (Мӯсо гуфт: «Эй Парвардигори мо, ту Ба Фиръавн ва қавмаш дар зиндагии дунё зинат ва сарват дода шуда, дилҳояшонро ғамгин ва сахтгир кун, то имон наёваранд, то азоби дардоварро бубинанд.
Гуфт: «Даъвати ту иҷобат шуд, пас рост бош ва ба роҳи нодонон пайравӣ макун!» Худо малаху қурбоққа ва шапушонро ба сӯи ӯ фиристод ва оберо, ки онҳо менӯшиданд, ранги об гардонид. Хун ва ба ин ҳама имон наёварданд, то Худо ононро ҳалок кард, чун дарё ду кӯҳро миёни онҳо тақсим кард ва он роҳе буд, ки Фиръавн ва қавмаш аз он таъқиб кунанд ва Худои таъоло дар дарё аст.
Дуъои ҳазрати Мусо алайҳиссалом дар сураи Қасас
Паёмбари Худо (с) ба бархе аз дуъоҳое, ки дар сураи Қасас зикр шудааст, даъват кардааст, ки мо метавонем дар зиндагии ҳаррӯзаи худ аз онҳо баҳра барем, Худованди мутаъол бидуни миёнарав аст ва ин амр ӯро аз дуъо ва руҷӯъ ба сӯи Худо бознадошт, вақте ки Худои таъоло фармуд: «Парвардигори ман гуфт, ки ман худамро барои нафси худ кардам, пас маро биёмурз ва ӯро биёмурз, ки омурзанда аст».
Ва чун аз Миср берун шуд ва аз зулму ситами Фиръавн гурехт, Худоро нидо кард ва гуфт: «Бо тарс ва интизорӣ аз он ҷо берун омад. Гуфт: «Эй Парвардигори ман, маро аз ситамкорон нигаҳ дор».
Ва дуъои талаби ризқ аз Худованди мутаъол дар лаби Паёмбари Худо (с) Мӯсо, ки Худованд дарҳол иҷобаташ кард ва ба ӯ кор ва зани солеҳе дур аз он шоха ва зулми ӯ дар шаҳраш ато кард, фармуд: Пас барояшон об дод ва ба соя рӯ овард ва гуфт: «Эй Парвардигори ман, ман бароям беҳтар аз фақир чизе нафиристодаам».
ير معروف4 сол пеш
Бла